Merhaba Sektör Medya Grubu’nun değerli okurları. Bugün Bayram arifesi. Ramazan’ın son orucunu tuttuk. Allah tutulan oruçları kabul eylesin.
Hani derler ya ‘nerede o eski Bayramlar’ evet bu sözü bende demek istiyorum gerçekten. Nerede o eski Bayramlar. Çocukluğumuzda anne ve babamız, bayramlık elbiselerimizi, ayakkabılarımızı aldıklarında elbiselerimiz kırışmasın diye başucumuza asar ayakkabılarımızı görebileceğimiz bir yere koyardık. Sabah olmasını iple çekerdik, elbiselerimizi giyelim diye. Gece defalarca uyanır, acaba sabah oldu mu? derdik, dakikalarca izlerdik.
Gün aydınlanmaya başlayınca hemen yatağımızdan fırlar ve ilk işimiz yine Bayramlıklarımıza bakmak olurdu. Anneme koşardım ve ‘Anne Bayram geldi mi?’ derdim annem pencereden kafasını uzatır sokağa bayram namazından gelen var mı? Diye bakardı. Aslında Bayram’ın geldiğini bilir ama heyecanımıza ortak olmak için öyle yaparmış. Evde herkes uyanır uyanmaz, kahvaltımızı yapar sonra anne ve babamızın ve diğer aile üyelerimizi bayramını kutlardık. Anneme derdim ‘Anne biz komşulara şeker toplamaya gidiyoruz’ derdik ve arkadaşlarımızla birlikte kapı kapı gezer Bayram şekerlerimizi toplardık. Komşularımız Bayram sevinci ile kapıyı açar başımızı okşar önce bizlerle bayramlaşır ardından içerisinde kase bulunan şeker kaplarını bize doğru uzatır ve bir tane şeker alırdık, bunun üzerine komşumuz ‘Al al bu bayram sizin bayramınız, siz kapımızı çalınca bayram geldi bundan güzel mutluluk var mı ?’ derdi. Sonra minicik ellerimizle şekerleri avuçlar elimizdeki poşete atardık.
Saatlerce dolaştıktan sonra eve gelirdik ve büyüklerimizi ziyarete giderdik. Büyük ziyaretlerini çok severdim. Hem sevdiklerimizi görür ellerini öperdik hem de bayram harçlıklarımızı kapardık. Akşam eve geldiğimizde il yaptığımız iş bayram harçlıklarımıza bakmak olurdu. Sayardık kaç lira topladık diye. Paralarımızı saydıktan sonra paramızı annemize teslim ederdik. Annemizde bizim için onu saklar ve ihtiyaçlarımızı alırdı.
Kırsalda çocukların şeker toplaması ve bayram heyecanını yaşaması belik vardır ama büyük kentlerde artık çocuklar, şeker toplamak için çıkmıyor. Anne ve babalar çocuklarını dışarı bırakmakta kaygı duyuyor. Bunun nedeni de Kayseri’de Bayram günü şeker toplamaya çıkan çocukların öldürülmesi ile sonuçlanan olaydan kaynaklandığını tahmin ediyorum. Artık anne ve babalarda bir güvensizlik hakim. Bilmiyorum benim çocuğum yok ama olsa belki bende böyle kaygı duyacağım sanırım. Şuan kendimi bir anne yerine koyuyorum ve düşüncem bu. İsterdim ki bu tür olaylar olmasın insanlar birbirine olan güvenlerini kaybetmesin, çocuklar bayramı bayram tadında yaşasın. Bu anlamda çocuklara çok üzülüyorum. Onlar ne yazık ki bizim kadar şanslı değiller…
Herkesin Ramazan Bayramı’nı gönülden kutluyor, şeker tadında bir bayram geçirmelerini temenni ediyorum, trafikte olan vatandaşlarımızın tedbiri ve dikkati ellerinden bırakmamalarını, özellikle de hızlı araç kullanmamalarını diliyorum. İyi Bayramlar…
