Merhaba Sektör Medya Grubu’nun değerli okurları. Bu haftaki yazımda yine hayata dair bir şeyler karalamak istedim.
Toplum olarak öyle bir toplum olduk ki, her şey menfaat üzerine kurulu, herkes kendi çıkarını düşünüyor ve bunun içinde gözünü bile kırpmadan birçok şeyi ezip geçiyor. İnsanlar birbirlerini güzel ahlakları, ruh derinliği için değil, sadece çıkarları için seviyor. Dostluğu, sevgiyi kalpler hepten unutmuş. Herkes çıkar peşinde bir yol tutmuş. Gönülleri saran duygular sahteleşmiş, şeytanca duygular çöreklenmiş öze… Dünya menfaat dünyası olmuş. Arkadaşlıklar, aşklar, sevgiler her şey menfaat üzerine olmuş. Karşındaki kişiye ne kadar çok faydan dokunursa veya işi ne kadar düşerse sana, o yakın görünür olmuş ta ki işi bitene kadar. Bunu söylemek gerçekten zor ama ne yazık ki artık insanlık bu noktada. Tabi aramızda böyle olmayan insanlar mutlaka var ama onları da cımbızla çekiyoruz.
Gerçekten de; nereye gidersem, nereye bakarsam, hep menfaat, hep bir çıkar var. İnsana kıymet yok her şey, parayla. Bu gün yanında olanlar emin olun ki, bir başka gün başkalarının yanında olurlar ve sizi yalnız bırakırlar. Kim kiminle oturup güvenle dertleşmiş ki, sanki borçlu olacağız her selam verişte. Bir gülen yüz, bir tatlı söz bulmak artık neredeyse imkansız hale gelmiş.
Menfaat caddesinde başlayan dostluk, çile yokuşunda son bulur. Aile büyüklerimiz anlatırlar her zaman geçmiş yıllarını, mahalle kültürlerini, kapı komşuluklarını, dostluklarını, güvenlerini. Onlar anlattıkça ben imrenerek dinlerim ve kendi kendime sorarım, ‘neden insanlık bu duruma geldi?' diye...
Mehmet Akif Ersoy’un bir sözü var: “Aldanma insanların samimiyetine, menfaatleri için gelirler vecde, vaat etmeseydi, Allah cenneti, O’na bile etmezlerdi secde.”
Temennim çıkar ilişkisi, menfaat ilişkisi olmayan dostluklar, çıkarsız sevgiler. İnşallah bu temennim bir gün gerçek olur….
