Merhaba Sektör Medya Grubu’nun değerli okurları yeni bir yazımla sizlerle olmanın heyecanı içindeyim. 6 Şubat 2023 yılı yani tam bir yıl önce 11 ilimizi etkileyen bir felaket yaşandı. Yaşanan bu felakette 50 binin üzerinde canımız enkaz altında can verdi. Bu kişilerden dördü benim ailemden bir parçaydı. Enkaz altında can veren hayatlara , ailelere, minicik bedenlere, annelere, babalara, kardeşlere Allah’tan rahmet diliyor ve hayatta kalan yakınlarına da yeniden baş sağlığı ve sabırlar diliyorum.
Evet büyük bir felaket yaşandı. 2020 yılında merkez üssü Elazığ Sivrice’de 6,8 büyüklüğünde bir deprem yaşanmıştı. Bu deprem sonrası okuduğum birçok haberde Kahramanmaraş üzerinde yer alan fay hattı işaret ediliyordu. 2 yıl boyunca bu söylemler devam etti ve 6 Şubat’ta sabah 04.17’de korkulan oldu ve beklenen deprem yaşandı. Aynı günün öğleninde yaklaşık aynı büyüklükte bir deprem daha yaşandı ki, bu depremi uzmanlar bile beklemiyordu.
Belirtildiği gibi bir felaket yaşandı binlerce bina yıkıldı, yüzbinlerce bina hasar aldı ve bu felakette az önce belirtiğim gibi binlerce insanımız yaşamını yitirdi ve binlerce insanımız yara aldı. Depremler artçı sarsıntılarla birlikte bölgede devam ediyor ve uzmanlar yine uyarıyor. ‘Baskı diğer fay hattına doğru yapıyor’ diye yani Tunceli, Bingöl, Erzincan gibi birçok ili etkileyecek büyük bir fay hattı. Arap levhasına bağlı olduğu belirtilen bir fay hattı. Kaçınılmaz bir şey var biz deprem ülkesiyiz ve belirtilen yerlerde er yada geç depremlerin olacağı. Bu burada da olacak, İstanbul’da da olacak, Ege’de olacak. Bu kaçınılmaz ama düşündüren şu biz ve bu bölgeler bu depremlere ne kadar hazırız, yeteri kadar hazır mıyız? Yaşanan bu büyük felaketten sonra tabi bir takım önlemler alındı ve çalışmalar başlatıldı ama bu çalışmalar yeter li mi? İşte herkesin sorduğu ve cevabını öğrenmek istediği soru ne yazık ki bu.
Kuzenime, eşine ve değerli iki evladına mezar olan bina, Maraş'ta Dulkadiroğlu ilçesinde, altı sulak olan bir zemine inşa edilmiş ve 10 kat verilen izin hiçe sayılarak 14 katlı yapılan bir bina... Zaten ilk depremle birlikte ilk 3 katı toprağa gömülen bu binada onlarla birlikte 74 kişi vefat etti, kurtarılanlar ise sadece 9 kişi...
Depremden 6 ay önce taşındıkları site sadece 1 yıllık, bu fotoğrafta gördüğünüz bina 14 katlı... Bildiğiniz üzere bölgeye yardımlar bile ulaşamıyordu ki, kuzenimin kardeşleri ve ailesi orada bizler ise onlardan gelecek umutlu bir haberle günlerce bekledik onlara canlı ya da cansız onlara ulaşmayı... Vatandaşların kendi çabası ve sadece bir kepçenin çalıştığı bu binada 3. günde yeğenimin odasına ve akabinde cansız bedenine ulaşıldı. Devam eden çalışmalarla 4. günde sevgili kuzenime, 6. günde bir diğer yeğenim ve 8. günde ise eniştemin cansız bedenlerine ulaşılabildi. Bulundukları yer ve durum itibariyle ilk anda vefat ettiklerini düşünüyorum, acı çekmemiş olmalarını ve huzurla uyumalarını diliyorum...
Enkazdan onların cansız bedenleriyle beraber çıkarılabilen şeyler yalnızca bazı fotoğraflar ve yeğenimin kıyafetleri oldu... Çocukluğumu geçirdiğim kuzenimin cenazesine bile katılamadan gömüldü, insan sevdiklerinin bulunabilmesine bile sevinir hale gelmişken orada 14 milyon insan gördüklerinizden ve duyduklarınızdan çok daha fazlasını yaşadı buna emin olabilirsiniz. Yaşanan her şey çok acı verici; enkaz altında ölen, kurtarılmayı bekleyen sonrasında ise hayatına devam etmeye çalışan herkes için...
Söyleyecek çok fazla şey olsada daha fazlasını söyleyemiyorum. Şöyle ki deprem gerçeği olan bir ülkeyiz ve buna toplum olarak hazır olmalıyız. Kamu olarak, vatandaş olarak hükümet olarak, belediyeler olarak, sivil toplum kuruluşları olarak topyekun hazır olmamız gerek. Bunun için ise gerekirse binanı, evini feda etmen gerekebilecek. Şöyle ki depremde onun enkazı altından kalmaktansa dönüşüm için biraz fedakar olmak gerekir. Çünkü önemli olan sen ve ailensin.
Sözlerimi şu bilinen cümleyle tamamlamak istiyorum, bizzat deneyimlemiş biri olarak 'insanları depremler değil binalar öldürür…'
