Sektör Medya Grubu’muzun değerli okurları yeni bir yazımla sizlerle yeniden birlikte olanın heyecanı içerisindeyim. Bu hafta ilk köşemde sizlerle aile ve ailenin önemi hakkında düşüncelerimi duygularımı paylaşmak istedim.
İnsan doğar büyür yaşlanır ve ölür. Bu süre zarfında başta kendi anne ve babası ve kardeşleri olmak üzere, sonrasında kendisi bir aile olur ve oda anne ve oda anne baba olur. Bunu hayatın bir döngüsü olarak görebiliriz. Bu Adem ve Havva ile birlikte başladı ve bizden sonrada devam edecek bir döngü. Herkesin bildiği gibi aile insanların doğduğu andan itibaren yaşadığı yuva ortamıdır. Aile denildiği zaman akla gelen ilk şey anne, baba ve kardeşlerdir. Ailenin kutsallığı, kendi içerisinde bireylerin koruma ve sahiplenme özelliğinden gelmektedir. Her insanın ailesi değerlidir. Aile bireylere, çocuklara, çocuklarda ebeveynlere sahip çıkar. Aile samimidir, yapmacık olmaz. Bir annenin, babanın çocuklarına olan sorumlulukları, onların gelecek ile ilgili planları ve çalışmaları, onların sağlıkları hakkındaki titiz davranmaları sevginin en belirgin özelliğidir. Zaten aileyi aile yapan ve ayakta tutan sevgidir. Ama gerçek bir aile olmak içinde herkes görevini yerine getirmeli. Sevgi ve saygı ortamı yaratmalı ve kimse kimsenin düşüncesine karşı çıkmamalıdır.
Aile toplumun temel taşıdır. Bu nedenle anne ve babanın ailede sorumluk ile görevleri son derece önemlidir. Anne bir ailenin tüm sorumluluğu ve yükünü üzerine alan kişidir. Sürekli olarak ailesi için çaba sarf eder, onun için uğraşır. Ailede babanın görevi ve sorumlulukları da çok büyüktür. Baba ailenin demirbaşı gibidir. Maddi, manevi her yönden ailesi ile ilgilenir. Aile sıcaklığını aile bireylerine yansıtır. O sıcaklığı ise onlarla yaşar. Çocuklar ise ailenin vazgeçilmez parçalarıdır. Ne yapsa onlar yapar. Üzülürler, ağlarlar, sevinirler, mutlu olurlar ve aileleri de bu duyguları onlarla yaşar.
Kısacası, insanın hayattaki en büyük serveti ailesidir. Yere düştüğünde ayağa kaldıracak bir anne, bir sıkıntısı olduğunda arkasında dağ gibi duracak bir baba ve gönlün incindiğinde acını paylaşacak bir kardeşi olması lazım insanın. Anne yoksa baba, baba yoksa kardeş var. Hayattan ne kadar kopacak olursan ol, seni hayata bağlayacak ya annen, ya baban, ya kardeşlerindir. Kardeşi olmayan içinde kardeş gibi olan arkadaşları...
Her şey gelir geçer ama seni asla yalnız bırakmayacak olan ailen ve ailen gibi gördüklerindir...
